ไม่อยากลืมตา..มาเจอความเป็นตริง

หลายครั้งที่ฉันอยากหลับตา ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับความเปนจริงที่แสนโหดร้ายความทุกข์มากมายที่รอให้พบเจอ...เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนอยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย...ทั้งเรื่องเรียนที่เครียดมากๆ เรื่องปัญหาอื่นๆอีกเยอะแยะและเรื่องความรักที่ช่างเศร้าเหลือเกิน...กี่ครั้งแล้วนะที่ฉันต้องเจ็บปวดกับคนคนนี้ คนที่ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลยแม้แต่นิดเดียว...คนที่ไม่ว่ายังไงก้อไม่มีวันรักฉันสักนิด ไม่เลย...ไม่มีวัน...หลายครั้งที่ต้องทนกับความเย็นชาที่เขามอบให้...อยากตัดใจแต่ก้อทำไม่ได้สักที..ปีกว่าแล้วนะ...ที่ฉันแอบรักเทอมาข้างเดียวแบบนี้...ทำไมนะ เทอถึงไม่เคยหันมามองฉันบ้างเลย..ทำไมคนที่เรารักเค้าถึงไม่รักเราบ้างเลย ทำไม???

เพราะเธอ..ไม่ได้เกิดมาเพื่อฉัน

ในโลกนี้ถ้าสิ่งที่มีความสุขที่สุดของคนเราคือการได้มีใครสักคนให้เรารักและเค้าก็รักเราได้ห่วงใยดูแลกันในทุกช่วงวันเวลาของชีวิตแต่มันช่างเป็นเรื่องยากเหลือเกินที่เราจะหาคนที่มีความรู้สึกที่ตรงกันในโลกที่กว้างใหญ่
ว่ากันว่าหัวใจสองดวงได้ถูกกำหนดมาให้คู่กันสำหรับบางคนกว่าจะได้เจอคนนั้นก็ได้มอบความรักให้กับคนที่ไม่ใช่ทำให้ได้เรียนรู้กับความผิดหวังและเจ็บปวดซึ่งบางคนก็โชคดีที่รักแรกและรักสุดท้ายเกิดขึ้นพร้อมกัน
และในวันนี้ที่ฉันได้เจอเธอฉันได้พบคนที่หัวใจฉันเลือกและมอบความรักให้หมดทั้งใจแต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่คนนั้นที่เธอมองหาความรักของฉันจึงไม่เคยได้สัมผัสถึงใจเธอเลย
ด้วยความเป็นเพื่อนที่กั้นกลางระหว่างเราทำให้เราอยู่ใกล้กันที่สุดแต่หัวใจเรากลับไกลกันที่สุดฉันเองอยู่ตรงนี้เสมอแต่เธอก็ไม่เคยที่จะมองเห็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือคอยแอบมอบความรักและความรู้สึกดีๆให้เธอทีละนิดไปพร้อมๆกับความเป็นเพื่อน

แม้ว่าเธอจะไม่เคยได้รู้สึกและรับรู้ถึงใจฉันและแม้ว่าฉันไม่ได้เกิดมาเป็นคนนั้นในชีวิตของเธอแต่ฉันก็ไม่เคยคิดว่าสิ่งดีๆทั้งหมดที่ฉันมอบให้เธอมันสูญเปล่าเพราะฉันได้ทำดีที่สุดแล้วเพื่อคนที่ฉันรักในวันนี้และสิ่งนั้นก็เป็นความสุขที่สุดของฉันเพราะฉันก็รู้และเข้าใจมันดีว่าเราไม่ได้เกิดมาคู่กัน