ไม่อยากลืมตา..มาเจอความเป็นตริง

หลายครั้งที่ฉันอยากหลับตา ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับความเปนจริงที่แสนโหดร้ายความทุกข์มากมายที่รอให้พบเจอ...เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนอยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย...ทั้งเรื่องเรียนที่เครียดมากๆ เรื่องปัญหาอื่นๆอีกเยอะแยะและเรื่องความรักที่ช่างเศร้าเหลือเกิน...กี่ครั้งแล้วนะที่ฉันต้องเจ็บปวดกับคนคนนี้ คนที่ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลยแม้แต่นิดเดียว...คนที่ไม่ว่ายังไงก้อไม่มีวันรักฉันสักนิด ไม่เลย...ไม่มีวัน...หลายครั้งที่ต้องทนกับความเย็นชาที่เขามอบให้...อยากตัดใจแต่ก้อทำไม่ได้สักที..ปีกว่าแล้วนะ...ที่ฉันแอบรักเทอมาข้างเดียวแบบนี้...ทำไมนะ เทอถึงไม่เคยหันมามองฉันบ้างเลย..ทำไมคนที่เรารักเค้าถึงไม่รักเราบ้างเลย ทำไม???